Behind the scene

ဘာမွေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ေတြးမိတာေလးကိုေရးၾကည့္တာပါ။ ကြ်န္ေတာ္အခုေျပာမယ့္ဟာေတြက မိဘေမတၱာ၊ သားသမီးအခ်စ္ေတြနဲ ့လံုး၀မဆုိင္ပါဖူး။

လူေတြမွာျဖစ္တတ္တယ္ထင္တာေတြကိုေျပာၾကည့္တာပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့သိမ္ႏုပ္တဲ့ အေတြးတစ္စေၾကာင့္ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ မိဘေမတၱာကို မထိခိုက္ေစခ်င္ပါဖူး။ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ်ကိုလညး္ မထိခိုက္ေစခ်င္ပါဖူး။ ထိခိုက္ေအာင္လည္း ကြ်န္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ပါဖူး။....စကားပံုတစ္ခုရွိတယ္(စကားပံုလို ့ထင္တာပဲ) ၾကားဖူးမွာပါ။ "သားသမီးမေကာင္းမိဘေခါင္း" ဆိုတာေလ။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သားသမီးမေကာင္းတာ နဲ ့သူ ့မိဘကို အျပစ္တင္စရာအေၾကာင္းမရွိပါ၀ူး။ မိဘေတြအကုန္လံုးကေတာ့ ကိုယ့္သားသမီးကို ေကာင္းေစခ်င္တာပဲ။ ေကာင္းေအာင္လဲ ၾကိဳးစားတာပဲ။ ေျပာဆိုဆံုးမမွာပဲ။

တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေကာင္းတယ္မေကာင္းဖူးဆိုတာ ယင္း တစ္ဦးတစ္ေယာက္ နဲ ့သာဆိုင္ပါတယ္။ တျခားသူနဲ ့မဆိုင္ပါဖူး။..... တခ်ဳိ ့လူၾကီးေတြက အဲ့စကားပံုကိုေျပာျပီးဆံုးမတတ္ၾကတယ္။ သူတို ့စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြးလဲဆိုေတာ့ သူတို ့ဆံုးမေနတဲ့ လူေၾကာင့္သူတို ့ကို လူအေျပာမခံခ်င္ၾကဖူး။ ကဲ့ရဲ ့မခံခ်င္ၾကဖူး။ ျပီးေတာ့ သူတို ့ဆံုးမတဲ့လူကိုလည္းေကာင္းေစခ်င္တယ္။ လူအေျပာမခံခ်င္တဲ့ဘက္ကိုေတာ့ ရာခိုင္ႏွုန္းနည္းနည္းပိုမ်ားပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့လူတိုင္းမွာ အတၱဆိုတာရွိလို ့ပါပဲ။ တကယ္လို ့ ကိုယ္နဲ ့မသက္ဆိုင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကိုယ့္ေရွ့မွာ ဆိုးျပေနရင္ ဘယ္လို မွမခံစားရပါဖူး။


(မ်ားေသာအားျဖင့္) ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္နဲ ့သိမွမသိတာ အဲ့ေတာ့အရွက္ရစရာေၾကာင္းလဲမရွိဖူးေပါ့။ အဲ့ေတာ့ ဘာမွမခံစားရေတာ့ဖူးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္က လူ တစ္ေယာက္ကိုဆံုးမတယ္ဆိုတာ...အျပင္ပိုင္းမွာေတာ့ သူ ့ကိုေကာင္းေစခ်င္တာပါ။ ေနာက္ကြယ္မွာကေတာ့ သူ ့့ဂုဏ္သိကၡာ(ဆံုးမတဲ့လူရဲ ့ဂုဏ္သိကၡာ)ကို မထိခိုက္ေစခ်င္တာပါ။ ေနာက္ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတဲ့ တစ္ခုကေတာ့ သားသမီးေတြက ကိုယ့္မိဘေတြကိုေျပာတတ္ၾကပါတယ္။... အေဖကလည္းရွက္စရာၾကီး၊ အေမကလည္းေခတ္မမွီဖူး၊ေနာက္ အေဖနဲ ့အေမက ငါတို ့ကိုလည္းနည္းမလည္ဖူး.. တို ့ဘာတို ့ေပါ့။ အဲ့ျပႆနာေတြဘာျဖစ္လို ့ျဖစ္ရသလဲဆိုရင္ အတၱေၾကာင့္ပါပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာၾကည့္ျပီးသူမ်ားဖက္ကေနမစဥ္းစားၾကလို ့ပါ။ ဥပမာ..ကိုယ့္အေရွ႕မွာ အျခားမိဘတစ္ေယာက္က ကိုယ္မၾကိဳက္တဲ့(ကိုယ့္မိဘသာဆို အရွက္ရတယ္လို ့ထင္တဲ့) အျပဳအမူကို လာလုပ္ရင္ဘယ္လို မွမခံစားရပါဖူး။ အရွက္ရစရာလို ့လဲ မခံစားရပါဖူး။ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္နဲ ့မပတ္သက္လို ့ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္အေရွ႕မွာလူတစ္ေယာက္က အရွက္ရစရာတစ္ခုခုကိုလာလုပ္ေနဦးေတာ့ အကယ္၍ အဲ့လူနဲ ့ကိုယ္နဲ ့ကဘာမွပတ္သက္မွုမရွိဖူးဆိုရင္ကိုယ့္အေနနဲ ့ဘာမွမခံစားရပါဖူး။ ကိုယ္က အရွက္ရေစတယ္လို ့ခံစားရတယ္္ဆိုကတည္းက အဲ့လူနဲ ့ကိုယ္က ပတ္သက္ေနလို ့ပါ။

အဲ့ဒါေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကို အရွက္ရေစတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္အတၱေၾကာင့္သာ ကိုယ္က အဲ့လူအေပၚထားရွိလိုက္တဲ့အျမင္တစ္ခုသာျဖစ္ပါတယ္။ သူမ်ားေၾကာင့္ကိုယ့္ေကာင္းက်ဳိးကို လာမထိခိုက္ေစခ်င္ပါဖူး။ ဒါကလူ ့သဘာ၀၊လူ ့အတၱပါပဲ။ လူေတြအျပင္ပိုင္းမွာ ဒီလူကေတာ့ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုအရွက္ရေစတယ္၊ ဒီလူ ့လုပ္ရပ္ကေတာ့ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုအရွက္ရတယ္၊ ဒီလူက ဒါကိုမလုပ္သင့္ဖူး။ လုပ္လိုက္ရင္ အရွက္ရေစတယ္ လို ့ေျပာေနၾကတာဟာ အတြင္းပုိင္းမွာေတာ့ ကိုယ့္ဂုဏ္သိကၡာကို မထိခိုက္ေစခ်င္ၾကတာပါ။ ကိုယ့္ေကာင္းက်ဳိးကိုသာ ေမွ်ာ္ကိုးတဲ့ ကိုယ့္အတၱေၾကာင့္သာျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခု လူ တစ္ေယာက္ကိုေ၀ဖန္တာ(ေ၀ဖန္တယ္ဆိုတာ သံုးသပ္တာမဟုတ္ပါဖူး။ သံုးသပ္တာနဲ ့ေ၀ဖန္တာဟာဆီနဲ ့ေရလို ့ကြာပါတယ္။ သံုးသပ္တယ္ဆိုတာ အေကာင္းေရာ အဆိုးေရာကိုျမင္ေအာင္ၾကည့္တာပါ။ ေ၀ဖန္တာကေတာ့မ်ားေသာအားျဖင့္ တစ္ဖက္တည္းကိုပဲၾကည့္တတ္ပါတယ္။)၊အျပစ္တင္တာ၊ အဲ့လူရဲ ့လုပ္ရပ္ေတြကို ေ၀ဖန္တာ၊အျပစ္တင္တာ ေတြအကုန္လံုးကလည္း အတၱေၾကာင့္သာျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ကိုယ့္ေကာင္းက်ဳိးကိုထိခုိက္မွာစိုးလို ့သာ ေ၀ဖန္တာ၊ အျပစ္တင္တာပါ။ ၁၅၀၀ အခ်စ္ကို မီးလုိပူတယ္ေျပာျပီး ၅၂၈ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ကို ေရလိုေအးျမတယ္လို ့ေျပာတာလဲ အတၱေၾကာင့္ပါပဲ။ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ ၁၅၀၀ အခ်စ္မွာ အတၱေတြနဲ ့ျပည့္ႏွက္လို ့ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မီးလို ပူျပင္းတာပါ။ ၅၂၈ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွာက်ေတာ့ အတၱမရွိပါဖူး။ဒါေၾကာင့္ေရလို ေအးျမတာပါ။

ကိုယ္က လူတစ္ေယာက္ကို ဒီလူကေတာ့အတၱၾကီးလိုက္တာလို ့ေျပာ တာဟာ ကို္ယ္ကိုတိုင္ကလည္းအတၱ ၾကီးေနလို ့ သူ ့ကိုလည္းအတၱၾကီးတယ္လို ့အျပစ္တင္တာပါ။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရင္ ေသေဖာ္ ေသဖက္ညွိတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အတၱကို ပုထုဇဥ္ တစ္ေယာက္အေနနဲ ့ျဖတ္ဖို ့ဆိုတာမလြယ္လွပါဖူး။ ဒါေပမယ့္ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိေတာ့ ေလွ်ာ့ခ် လို ့ရမယ္လို ့ေတာ့ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္။

P.S : ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေရးထားသည့္ ေဆာင္းပါးကို စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းသည္ ထင္သျဖင့္ ျပန္လည္ တင္ဆက္လိုက္သည္။