An Impressive Building of Beijing (Part-2)

ေလဆိပ္ အေဆာက္အအံုက သံုးပိုင္းခဲြျခားထားပါတယ္။ ပထမဆုံး ဘဲဥကြဲႀကီးနဲ႔ အနီးဆုံး C အပိုင္းက ျပည္တြင္းေလေၾကာင္းလုိင္းေတြ အတြက္ပါ။ အလည္ D အပိုင္းကေတာ့ စင္းလုံးငွားေလယာဥ္ေတြအတြက္ ျဖစ္ၿပီး အစြန္ဆုံးမွာရွိတဲ့ E အပိုင္းကေတာ့ ႏိုင္ငံတကာေလေၾကာင္းလိုင္းေတြ အတြက္ပါ။ A က အမည္ စ မေပးတာက ေလဆိပ္ ၁ ႏွင့္ ေလဆိပ္ ၂ ေတြနဲ႔ ေရာကုန္မွာ စုိးလုိ႔ C, D, E လုိ႔ေပးထားရျခင္းပါ။ ကမာၻ႔အႀကီးဆုံး A380 ဂ်မ္ဘုိေလယာဥ္ႀကီးေတြ အပါအ၀င္ စုစုေပါင္း ေလယာဥ္ ၉၉ တစ္ၿပိဳင္တည္း ရပ္နားထားႏုိင္မွာပါ။ ေလဆိပ္ အေဆာက္အအံု တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု အလုိအေလ်ာက္ လူေျပာင္းေရႊ႕ ရထား (Automactic People Movers) (စင္ကာပူက MRT၊ ေဟာင္ေကာင္က MTR လုိမ်ိဳး) နဲ႔သြားလာႏုိင္မွာပါ။ ထူးျခားတာက အ၀င္အထြက္ တစ္ေပါက္ထဲ မဟုတ္ပဲ ရထားတစ္ဖက္စီမွာ ထားရွိပါတယ္။ အထြက္ ပလက္ေဖာင္းအတြက္ တံခါးအရင္ ပြင့္လာ၊ ျပန္ပိတ္၊ ရထား တျခားတစ္ဖက္က အ၀င္တံခါးပြင့္လာ ျပန္ပိတ္၊ ဤနည္းစနစ္က လူစုျပံဳ တိုး၀င္ တုိးထြက္မႈေတြ တုိက္ဆိုင္မႈကို ေျဖရွင္းႏုိင္မွာပါ။ စက္ေလွကား၊ ဓါတ္ေလွကား၊ ေရြ႕လ်ားလမ္းေလွ်ာက္စက္ေတြ စုစုေပါင္း ၂၄၃စင္း ရွိပါတယ္။ အျမန္သြားအထူးျခားဆုံး ၀န္ေဆာင္မႈ ကေတာ့ ေဒၚလာ ၂၄၀ မီလီယံတန္ ခရီးသည္၀န္စည္ ပို႔ေဆာင္ေရးစနစ္ပါ။ check-in လုပ္ၿပီး ခရီးသြားအိတ္ေတြဟာ ဘားကုတ္ပါတဲ့ အ၀ါေရာင္ လင္ပန္း (ရထားျပား ႀကိဳက္သလုိသာေခၚ) အႀကီးစားေတြေပၚကေန ေလယာဥ္ဂိတ္ေတြဆီ ဘားကုတ္ဖတ္ၿပီး အတိအက်ဆုံးနဲ႔ အလုိအေလ်ာက္ပို႔ေဆာင္ေပးမွာပါ။ ႏုိင္ငံတကာ ေလေၾကာင္းလုိင္းေတြ ရွိတဲ့ဂိတ္ေတြက ပိုေ၀းေပမယ့္ တစ္စကၠန္႔ကို ၇ မီတာႏႈန္းနဲ႔ ေရြ႕လ်ားႏုိင္တဲ့ လင္ပန္းႀကီးေတြက ၅ မိနစ္အတြင္းပို႔ေဆာင္ ေပးႏုိင္မွာပါ။ ပုံမွန္သံုးေနက် စက္ေတြထက္ ၇ဆ ပိုျမန္ပါတယ္။ ဆုိက္ေရာက္ ခရီးသည္ေတြရဲ့ အိတ္ေတြလည္း ဆင္းၿပီး ၅ မိနစ္အတြင္း ျပန္လည္ေရြးယူ ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ့တဲ့ ဘဲဥကဲြႀကီးကေတာ့ ကားရပ္နားရန္ေနရာနဲ႔ ၿမိဳ႕တြင္း ပ႔ိုေဆာင္ဆက္သြယ္ေရး ပင္မအေဆာက္အအံုပါ။ ကားရပ္နားရန္ ေနရာ ၇၀၀၀ ေက်ာ္ရွိၿပီး ရထားပို႔ေဆာင္ေရးစနစ္က ေလဆိပ္ကေန Dongzhimen ဘူတာအစ ေပက်င္းေျမေအာက္ရထားနဲ႔ ဆက္သြယ္ၿပီး ၄င္းမွတစ္ဆင့္ ေပက်င္းၿမိဳ႕လည္ကို ေခၚေဆာင္သြားပါမယ္။ ေလဆိပ္မွ Dongzhimen ဘူတာကိုသြားဖုိ႔ ၁၈မိနစ္ၾကာပါမယ္။ တျခား လူထုပို႔ေဆာင္ ဆက္သြယ္ေရးစနစ္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ဘတ္စ္ကား၊ အငွားယာဥ္နဲ႔ ဇိမ္ခံ လီမိုဇင္းေတြလည္း ထားရွိပါတယ္။

ဤေလဆိပ္ဟာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔သင့္ေတာ္မယ့္ ဒီဇို္င္းအယူအဆေတြ (ဥပမာ- အေရွ႕ေတာင္ကို မ်က္ႏွာမူထားတဲ့ အလင္းေပးစနစ္ေၾကာင့္ မနက္ေန မွအပူစုပ္ယူထားမႈ အနည္းဆုံး၊ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေအာင္ထိန္းသိမ္းေပးမဲ့ စနစ္ စသည္) နဲ႔ေဆာက္ထားတဲ့အတြက္ ကမာၻေပၚမွာ စြမ္းအင္အေခြ်တာႏိုင္ဆံုး ေလဆိပ္ျဖစ္လာမွာပါ။ ေဆာက္လုပ္ေရးမွာလည္း ဤဒီဇို္င္းဟာ ေဒသထြက္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းသံုးပစၥည္း ရရွိႏိုင္မႈ၊ သံုးစဲြႏိုင္မႈ၊ ေဒသသုံး နည္းပညာ အသံုးခ်ႏုိင္မႈ နဲ႔ ေငြေၾကး အနည္းဆံုးနဲ႔ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ႏို္င္မႈ တုိ႔အေပၚမူတည္ ဆဲြထားပါတယ္။ အေျပာင္ေျမာက္ဆုံးကေတာ့ ေလးႏွစ္အတြင္း အၿပီးတည္ေဆာက္ႏိုင္တာပါ။

နဂါးအဟုန္လုိ ပ်ံသန္းထြက္ေပၚလာမယ့္ ဗိသုကာပညာရွင္ ၾဆာ ေနာ္မန္ဖို႔စ္တာရဲ့ ေပက်င္းၿမိဳ႕ေတာ္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာေလဆိပ္ကို Youtube မွာ ဆက္လက္ရွဳစားပါ။ (မ်က္မွန္နဲ႔အမ်ိဳးသမီး ေျပာေနတဲ့ ဒီဇိုင္းအေၾကာင္းေတြက ေနာ္မန္ဖို႔စ္တာရဲ့ ၀က္ဘ္ဆုိက္မွာေရးထားတာနဲ႔ တစ္လုံးမလြဲပါ။) ကြ်န္ေတာ္လည္း အဲ့ဒီ့ ၀က္ဘ္ကေန မွီျငမ္းထား ေၾကာင္းပါ။ သူ႔ရဲ့ ဗိသုကာလက္ရာမ်ား ကို ဆက္လက္ၾကည့္ရႈခ်င္ရင္ေတာ့ www.fosterandpartners.com မွာသြားေရာက္ ေလ့လာႏိုင္ပါတယ္။

ကဲ…က်ဳပ္တုိ႔ရဲ့ ရန္ကုန္အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္သစ္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္း ေပက်င္းေလဆိပ္အေၾကာင္း ခ်ဳံၾကည့္ရေအာင္။
ေဒၚလာ ၁၃.၃ မီလီယံ ကုန္က်တဲ့ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ႀကီးက တစ္ႏွစ္ ခရီးသည္ ၂.၇ သန္း ၀န္ေဆာင္မႈ ေပးႏုိင္ပါတယ္။ ေပက်င္းေလဆိပ္က ၂.၈ ‘ဘီ’လီယံ ကုန္ၿပီး တစ္ႏွစ္ ခရီးသည္ သန္း၅၀ ၀န္ေဆာင္မႈ ေပးမွာပါ။ ၀န္စည္လည္စက္ တင္ ၂၄၀ မီလီယံတန္တယ္ေနာ္။
ရန္ကုန္ေလဆိပ္က ေလယာဥ္ ငါးစီး တစ္ၿပိဳင္တည္း ဆုိက္ႏုိင္ပါတယ္။ ၄စီးက ေပါင္းကူးတံတား(boarding tunnel) နဲ႔ တစ္ၿပိဳင္တည္း ဆင္းႏုိင္ပါတယ္။ ဘုိရင္း ၇၄၇ ကေန ၇၃၇ အထိ ဆုိက္ႏုိင္တယ္။ ေပက်င္းေလဆိပ္ကေတာ့ Terminal 3 တင္ ၉၉စီး ဆုိက္ႏုိင္ၿပီး အစီး ၆၀ေက်ာ္က ေပါင္းကူးတံတားနဲ႔ပါ။
ရန္ကုန္ေလဆိပ္ ေလယာဥ္ေျပးလမ္းက ၃၄၁၄ မီတာရွည္ပါတယ္။ ေပက်င္းေလဆိပ္က ၃၈၀၀ မီတာ ရွည္တဲ့ ေျပးလမ္းက ႏွစ္လမ္း၊ ၅၂၀၀ မီတာ ရွည္တဲ့ ေျပးလမ္းက တစ္လမ္း စုစုေပါင္း ၃လမ္းရွိပါတယ္။
အတြင္းပိုင္းကို ၾကည့္ရေအာင္။ ရန္ကုန္ေလဆိပ္က ေရြ႕လ်ားစက္ေလွကား ၃ခု။ ေပက်င္းေလဆိပ္က ေရြ႕လ်ား မ်ိဳးစုံ ၂၄၃ခုရွိပါတယ္။ ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာ စားေသာက္ဆိုင္အဆင့္မရွိတဲ့ snack bar ၄ခုရွိတယ္။ ေပက်င္းေလဆိပ္ကေတာ့ အေရွ႕တုိင္းကေန အေနာက္တုိင္းအထိ အစုံရႏုိင္တဲ့ ၇၂ခုေသာ စားေသာက္ဆုိင္ေတြ ရွိတယ္။

ကဲ...ဒီေလာက္ဆုိေတာ္ေလာက္ၿပီ…ဟုတ္…

တုိးတက္ေနပါတယ္ဆိုတဲ့ က်ဳပ္တုိ႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြရဲ့ ေလဆိပ္ေလ။ ႏိုင္ငံေရးမ်ားပါသြားလား၊ ဘြာေတး ဘြာေတး။ မေျပာခ်င္ေပမယ့္ ေျပာျပရမွာမို႔ပါ။ စင္ကာပူႏိုင္ငံ Airport Development Division of CPG Corporation of Singapore ကဒီဇိုင္းဆြဲေပးတာပါ။ ဒါကုိ ေ-ာက္ရွက္မရွိ ပို႔ေဆာင္ေရး၀န္ႀကီးက ႏိုင္ငံျခားအကူအညီ မယူ မပါ၊ ျမန္မာပညာရွင္မ်ားႏွင့္သာ ေဆာက္လုပ္ႏုိင္ခဲ့တာပါတဲ့။ (ကန္ေတာ့။ ေတာ္ရံုဆုိရင္ မဆဲတတ္ေပမယ့္ ဗိသုကာနဲ႔ပက္သက္လာတဲ့အတြက္ အယဥ္ေက်းဆံုး ဆဲခြင့္ျပဳပါ။) ျမန္မာ အင္ဂ်င္နီယာေတြ၊ ဗိသုကာပညာရွင္ေတြကို ခ်ီးေျမွာက္ရာ မေရာက္ ေစာ္ကားရာ ေရာက္တဲ့အျပင္ ႏုိင္ငံတကာမွာလည္း အရွက္ရေစပါတယ္။ က်ဳပ္ဆုိရင္ အဲ့ေန႔ သတင္းစာဖတ္ၿပီး ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ ခ်ီးသာသုတ္လိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္။ ကမာၻ႕အႀကီးဆုံးနဲ႔မယွဥ္ပါနဲ႔လုိ႔ ဆုိရင္ ထိုင္းတို႔ရဲ့ သု၀ဏၰဘူမိေလဆိပ္နဲ႔ သြားယွဥ္ပါ။ အဲ့ဒါမွ အမွန္တရားကို လက္မခံႏုိင္တဲ့သူေတြကုိေတာ့ ဆက္မေျပာလုိေတာ့ပါ။

ဘာပဲေျပာေျပာ ရန္ကုန္ေလဆိပ္အေဟာင္းထက္စာရင္ အခု အသစ္က ေတာ္ေတာ္ေလးေကာင္းတယ္ လုိ႔ေျပာရမွာပါ။ (မေကာင္းလုိ႔ဘယ္ရပါ့၊ အသစ္ပါဆုိေန အေဟာင္းထက္ဆုိးရင္ေတာ့ ၿဖိဳသာခ်ပစ္လုိက္ေတာ့။) ကြ်န္ေတာ္လည္း ရန္ကုန္ေလဆိပ္အသစ္ကေန ထြက္လာတာေပါ့။ ေပါင္းကူးလႈိဏ္ေခါင္းႀကီးကေနေလ။ ဟဲဟဲ။ ေသးေပမယ့္ ကိုယ့္ဟာကုိယ္ေတာ့ တိတ္တခိုးေက်နပ္ မိလုိက္တယ္။ အရင္လုိ စုတ္ျပတ္သတ္မေနေတာ့လုိ႔။ အထင္ေတာ့ အရမ္းမေသးလုိက္နဲ႔။ အေဟာင္းက တစ္ခ်ိန္က အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ့ အႀကီးဆုံး ေလဆိပ္ေနာ္။ ဟင္း ဟင္း။

တစ္ခ်ိန္က ဆုိတယ့္ ဟာႀကီးကိုထည့္ေျပာရတာ လည္းေမာလွၿပီ… ျဖဳတ္ေျပာႏိုင္ရမယ့္အခ်ိန္ကို ေမွ်ာ္ရင္း ေပက်င္းေလဆိပ္ႀကီးကို သြားရည္က်လ်က္…
လင္းစစ္သူ