ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ တိုင္းျပည္ အေၾကာင္း - အမွတ္ ၃၊၊ စား၀တ္ေနေရး

အမွတ္ ၁ ႏွင့္ အမွတ္ ၂ မွာ ကၽြန္ေတာ္ ပညာေရး ႏွင့္ စီးပြားေရး အေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးထားပါသည္။ ပညာေရး အရ တစ္တိုင္းျပည္လံုး အေနႏွင့္ ျပိဳပ်က္ ဖ်က္ဆီးျခင္း ခံထားရတာေတြ၊ ပညာေရး စနစ္ၾကီး တစ္ခုလံုး နစ္ျမဳပ္ေအာင္ ဖန္တီး ခံရတာေတြကို ေဖာ္ျပထားသလို၊ စီးပြားေရးမွာလည္း လက္၀ါးၾကီး အုပ္ခံ ထားရမႈေတြ၊ မမွ်တမႈေတြ၊ မွားယြင္းေနေသာ လမ္းစဥ္ေတြ အေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပထားခဲ့ပါသည္။ အခုလည္း စား၀တ္ေနေရး အေၾကာင္း တစ္ေထာင့္ တစ္ေနရာမွ ေဆြးေႏြးခ်င္ပါသည္။

ဤကမာၻေပၚရွိ ႏိုင္ငံမ်ား အားလံုးကို အဆင့္ ၃ ဆင့္ အေနႏွင့္ ခြဲထားပါသည္။
၁။ ဖြံ႕ျဖိဳးျပီး ႏိုင္ငံ (Developed Countries)
၂။ ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲ ႏိုင္ငံ (Developing Countries) ႏွင့္
၃။ မဖြံ႕ျဖိဳးဆံုး ႏိုင္ငံ (Least Developed Countries) ဟူျပီး ျဖစ္ပါသည္။

ကမာၻေပၚတြင္ နံပါတ္ ၃ ေနရာတြင္ ထိုႏိုင္ငံမ်ားသည္ အဓိကအားျဖင့္ အာဖရိကတိုက္ ႏွင့္ အာရွတိုက္ တြင္သာ ရွိပါသည္။ အာရွတိုက္ မွာ သံယံဇာတ လံုးလံုး မရွိပဲ ဒုကၡေရာက္ေနသည့္ လာအို၊ နီေပါ၊ ကေမာၻဒီးယား၊ ဘဂၤလားေဒရွ္႕ လို ႏိုင္ငံမ်ိဳးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သံယံဇာတ ၾကြယ္၀ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ထိုေနရာ တြင္ အတူ တည္ရွိေနပါသည္။ အင္မတန္မွ ၀မ္းနည္း စရာ ေကာင္းေသာ အခ်က္ တစ္ခုပင္ ျဖစ္သည္။

လူေတြ စား၀တ္ေနေရး မေျပလည္ ၾကရရွာပါဘူး။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ တိုင္းျပည္ အတြင္း ရွိ လူအမ်ားစုသည္ တစ္ေန႕လုပ္စာကို တစ္ေန႕ စားေနၾကရေသာ အေျခခံ လူတန္းစားမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ စားလို႕ ေသာက္လို႕ ၀ရံု ေလးသာ ေျပလည္ၾကတာပါ။ ဒီ့ထက္ ပိုျပီး သူတို႕ ဆက္လက္ျပီး မသံုး ႏိုင္ၾကေတာ့ပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ ထမင္း မစားရပဲ ငတ္ျပတ္ေနေသာ လူေတြလည္း အမ်ားၾကီး ရွိေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါ ေတြ႕ဖူးပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္တုန္းက သာေကတ ဘက္ သြားတုန္းကပါ။ အဲ့ဒီမွာ လဘၻရည္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္က ထမင္းရည္ ေရေရာ ကို ပုလင္းႏွင့္ ၀ယ္ေနတာကို ေတြ႕ခဲ့ပါသည္။ သူတို႕ ဆန္မတတ္ႏိုင္လို႕ ထမင္းအစား ထမင္းေရကို ေသာက္ေနရတာ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုနည္း၄င္း အခက္အခဲ မ်ားစြာကို ၾကံဳေတြ႕ေနရေသာ လူေတြ ေနရာ အႏွံ႕တြင္ ရွိေနပါသည္။

ဒါေတြ အားလံုးရဲ႕ အေျခခံကို ရွာၾကည့္ေတာ့ (လူေတြ ဘာေၾကာင့္ စား၀တ္ေနေရး မေျပလည္သလဲ ဆိုေတာ့) ႏိုင္ငံေရးကို အရင္ဆံုး လက္ညိဳးထိုးရပါမယ္။ ႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ လူေတြက တိုင္းသူ ျပည္သား ေတြကို စား၀တ္ ေနေရး ေျပလည္ေအာင္ မပံ့ပိုးေပး ႏိုင္ရွာပါဘူး။ သူတို႕ ရွိရွိသမွ် သံယံဇာတေတြ၊ အေမြအႏွစ္ေတြ၊ အားလံုးကို ထုခြဲေရာင္းခ်ျပီး တိုင္းျပည္ အက်ိဳးျပဳတာေတြလည္း မရွိသေလာက္ပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ လက္နက္ပိုင္း မွာ အသံုးခ်ေနပါသည္။ ျပီးေတာ့ မိမိတို႕အတြက္ ေကာင္းဖို႕ အဆင္ေျပဖို႕ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ သံုးပါသည္။ အမွန္စင္စစ္ ပညာေရး၊ လို အေျခခံေနရာတြင္ စနစ္တက် သံုးသင့္ပါသည္။ အခုလို ပညာေရးကို ခ်ိဳးဖ်က္ထားေတာ့ လူေတြ အသိဥာဏ္အားျဖင့္ အခ်ိန္ႏွင့္ အမွ် ေလ်ာ့ဆင္းေနပါသည္။ လူေတြက ဒီလိုပဲ ဘုမသိ ဘမသိ ႏွင့္ လံုးပါးပါးေနရပါသည္။ အကယ္လို႕ ပညာေရးကို ျမွင့္တင္လိုက္ရင္ လူေတြ အသိစိတ္ေတြ ၀င္လာရင္ လည္း သူတို႕ကို ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ မည္ကို စိုးရိမ္ရသည့္ အေလ်ာက္ ပညာေရးကို ခ်ိဳးေဖာက္ထားျဖင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ပညာေရးက စျပီး ရစရာ မရွိေတာ့ စား၀တ္ေနေရးလို အပိုင္းမွာလည္း လူေတြ အရမ္းကို ဒုကၡေရာက္ရပါသည္။ ပညာမရွိေတာ့ နည္းပညာ မရွိပါ။ နည္းပညာ မရွိေတာ့ လူေတြ ဒီအဆင့္ကေန ဘယ္ေတာ့မွ ပိုျပီး ျမွင့္တက္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ တိုင္းျပည္ အတြင္းမွာ နည္းပညာေတြ ျမင့္လာေလေလ၊ ထုတ္လုပ္မႈ စနစ္ မ်ား ဖြံ႕ျဖိဳးလာျပီး သြင္းကုန္ေတြကိုလည္း ေလ်ာ့ခ်ႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ အခုလို အဘက္ဘက္မွ ခြ်ိဳ႕ယြင္းေနေသာ ယႏာၱရားၾကီး တစ္ခုလံုးအား ျပန္လည္ ျမွင့္တင္ဖို႕ အင္မတန္ကို ခက္ခဲလွပါသည္။

ျမင့္တက္ေနေသာ ကုန္ေစ်းႏႈန္းႏွင့္ အတူ ရုန္းကန္ ရွင္သန္ေနရေသာ အေျခအေနမွာ ဒီလို မုန္တိုင္းေတြ ၀င္လာေတာ့ အေျခအေနက ပိုဆိုးလာပါသည္။ မင္းဆိုးမင္းမိုက္၏ ဒဏ္ကို ခံေနရခ်ိန္တြင္ အခုလို သဘာ၀၏ ေဘးဒုကၡဒဏ္ပါ ခံရေတာ့ လူေတြ ပိုျပီး ဒုကၡေရာက္တာေပါ့။ အခုလို ဆန္စပါး အဓိက ထြက္ရွိေနေသာ ေဒသ ကို ဆိုးရြားစြာ ထိခိုက္သြားေတာ့ အေရွ႕တြင္ ရင္ဆိုင္ ရမည့္ အစားေရဆာ ျပတ္ေတာက္ တိုေတာင္းမႈ ေတြလည္း အမ်ားၾကီး ရွိပါသည္။ ေလာင္စာ အစ တစ္ကမာၻလံုးက ေစ်းေတြ ျမွင့္တက္ေနတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက ေလာင္စာဆီေတြလည္း ဆက္လက္ျပီး ျမွင့္တက္ဖို႕ ရွိပါသည္။ ေလာင္စာဆီလို အေျခခံ က်သည့္ ပစၥည္းတစ္ခုက ျမွင့္တက္ျပန္ေတာ့ က်န္သည့္ ကုန္ေစ်းႏႈန္း ေတြ လည္း ဆက္လက္ျပီး ျမွင့္တက္လာဖို႕ ရွိပါသည္။ ဒီလို အခက္အခဲေတြ ၾကားမွာ စား၀တ္ေနေရး ေျပလည္ဖို႕ မဆိုထားႏွင့္၊ ငတ္ျပတ္ေနေသာ လူေတြကို အရင္ဦးဆံုး ကယ္ဆယ္ဖို႕က အေရးၾကီးလွ ပါသည္။

ပံုမွန္လူတစ္ေယာက္ တစ္ေန႕လံုး အလုပ္ လုပ္တယ္ ထားပါဦး။ ထုိလူသည္ ပိုက္ဆံ တစ္ေထာင္က်ပ္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ထုိ တစ္ေထာင္က်ပ္ကို လမ္းစရိတ္၊ စားစရိတ္မ်ား တစ္ေန႕စာအတြက္ ျပန္ႏႈတ္လိုက္ေတာ့ သံုးရာ ေလးရာ ၀န္းက်င္ က်န္မည္ ျဖစ္သည္။ ထိုသံုးရာကို တစ္ခ်ိဳ႕ လူေတြက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလး ထိုင္လုိက္၊ ေဆးလိပ္ေလး ဖြာလိုက္၊ ကြမ္းရာေလး ၀ါးလိုက္နဲ႕၊ မသိမသာ ကုန္သြားေရာ။ မိမိတို႕၏ သားသမီးေတြကို ဘယ္လို ေထာက္ပံ့ရမည္နည္း။ အကယ္လို႕မ်ား ေနမေကာင္း အဆင္မေျပခဲ့သည္ ရွိေသာ္ မည္သို႕ ေဆး၀ါး ကုသ မည္နည္း။ ရွိေနေသာ အစိုးရ ေဆးရံု၊ အမ်ား ျပည္သူ ေဆးရံုေတြက ကုေပးလား ဆိုေတာ့ ကုေတာ့ ကုေပးပါသည္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕လည္း ပစၥည္း အလံုအေလာက္ မရွိပါ။ ဒါေတြ ေျပာမည္ ဆိုရင္ တုိင္းျပည္ က်န္းမာေရးက ဆက္လက္ ပါ၀င္ လာပါဦးမည္။ ဒီလို လူေတြ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေရာ၊ ကိုယ္ပိုင္းဆိုင္ရာပါ၊ ဆင္းရဲေနေတာ့ အားလံုး ဒုကၡေရာက္ေနပါသည္။ ဒီလို ငတ္ျပတ္ ဒုကၡေရာက္ေနေတာ့ လူေတြ စား၀တ္ေနေရး ပူပန္ေနၾကရရင္း ႏိုင္ငံေရး ဘက္ကို အမ်ားအားျဖင့္ မလွည့္ႏိုင္ၾကပါ။ ဒါေတြ အားလံုးကိုလည္း သူတို႕က ရည္ရြယ္ျပီး ဖန္တီးထားေတာ့ အရာအားလံုးက တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု ဆက္ႏြယ္ျပီး ျဖစ္ပ်က္ေနပါသည္။

ရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ ျပႆနာ တစ္ခု (စား၀တ္ေနေရး) ကို ေျဖရွင္းခ်င္တယ္ ဆိုရင္ အရင္းကေန ေျဖရွင္းရပါမည္။ သစ္ပင္တစ္ပင္ မွာ အျမစ္ၾကီး မွာ ပုပ္သိုးေနသည့္ အပိုင္းရွိေနရင္ ထို ပုပ္ေနတဲ့ အပိုင္းကို မျဖတ္ေတာက္ ပစ္ရင္ သစ္ပင္ၾကီး ဆက္လက္ရွင္သန္ ဖို႕ အင္မတန္ ဒုကၡေရာက္ ရပါမည္။ ကံဆိုးပါက ေသဆံုးသြားႏိုင္ ပါသည္။ အခုလို ျမန္မာျပည္ သည္လည္း အေျခခံ က်ေသာ ႏိုင္ငံေရးမွ စျပီး မေျဖရွင္းႏိုင္ပါက က်န္သည့္ ဆက္ႏြယ္ ေပါင္းစည္းေနေသာ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ စား၀တ္ေနေရး၊ က်န္းမာေရး အစရွိသည့္ နယ္ပယ္တို႕ကိုလည္း ေျဖရွင္း ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါေခ်။

အခ်ိန္ေတြ ၾကာလာသည္ ႏွင့္ အမွ် .... ယေန႕ ကမာၻၾကီးဟာ အရွိန္အဟုန္ႏွင့္ ဖြံ႕ျဖိဳး တိုးတက္ေနပါသည္။ ယေန႕ ၂၁ ရာစုမွာ နည္းပညာ၏ အသီး အပြင့္ေတြကို စားသံုးေနၾကေသာ ကမာၻေပၚရွိ သန္းေပါင္း ေျမာက္ျမား စြာေသာ လူမ်ား၏ ႏိုင္ငံေရး အျမစ္ကို ရွာေဖြၾကည့္ မည္ဆိုလွ်င္ တစ္နည္းမဟုတ္ တစ္နည္း ေကာင္းမြန္ သာယာ ဖြံ႕ျဖိဳးေသာ စနစ္ကို ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္သည္။ ဒါေတြ အားလံုး ၾကားထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာ ႏိုင္ငံက ပုပ္သိုးေနေသာ အျမစ္အိုၾကီးႏွင့္ ခရီးဆက္ရင္း ဆက္ရင္း၊ ထုိ အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ သစ္ပင္ၾကီး ၏ အကိုင္း အခက္ေတြပါ ကူးဆက္ လာမည္ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္က်ရင္ သစ္ပင္ၾကီး၏ အရြက္ေတြ၊ အသီးေတြ၊ အပြင့္ေတြ အားလံုး ထိခိုက္သြားျပီး၊ သစ္ပင္ၾကီးက အသီးအရြက္ အသစ္ေတြ မထုတ္လုပ္ ေပးႏိုင္ေတာ့ ရင္၊ အျမစ္ တစ္ခုလံုးၾကီး ပုပ္သိုးသြားရင္၊ ျဖစ္ပ်က္လာမည့္ အက်ိဳးဆက္ေတြ ကို မေတြး၀ံေတာ့ျပီ။ ေရရွည္တြင္ သစ္ပင္ၾကီး ရွင္သန္ဖို႕ ... ထိေရာက္ေသာ ကုသမႈ တစ္ခုေတာ့ လိုအပ္ေနသည္ဟု ယံုၾကည္ရင္း

ရင္နာစြာျဖင့္
Tea