မေတာ္တဆ မ်က္၀န္းတစ္ခ်က္မွာ
တစ္တပ္လံုး ပ်က္လို ့
လက္ထဲက တိုက္ပြဲ၀င္ဓားေတာင္
သင့္ဖ၀ါးေအာက္ ေပ်ာ္စီးက်သြားပါေပါ့....
ခ်စ္သလားဆိုလည္း
သင့္မ်က္၀န္း ၀ုိင္း၀ိုင္းနက္နက္ေလးေတြထဲ
ကိုယ့္ပံုရိပ္ရွိေနေစခ်င္တဲ့ အတၲအျပင္
ကိုယ္ဘာျဖစ္ခ်င္ခဲ့လည္း ကိုယ္ကိုတိုင္ မသိရခ်င္...
နားလည္တတ္ခဲ့ေပမယ့္
အစြမ္းမဲ့ခဲ့ျခင္းက
ငါ့ရဲ ့အျပစ္ေတြေပါ့..
သည္ဘ၀က သိပ္ကိုေမွာင္လြန္းပါတယ္ အခ်စ္ရယ္....
ဆံုးရွံဳးရမွာကို
ေတြးရင္းေၾကာက္ေပမယ့္
ေပ်ာ့ညံ့ေနခဲ့တဲ့ ေနရက္ေတြကိုပဲ
နွေျမာမိျပန္တယ္....
တစ္ဖတ္တည္းခတ္တဲ့ လက္ခတ္သံ
ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ေပမယ့္
ေလညွင္းေလးေတြ ရိပ္မိပါစေလ...
သင္ မထူးျခားသလိုသာ ဆက္ဖတ္ပါ...
အံု ့ပုန္းဆိုတဲ့ ငါဆိုတဲ့ေကာင္ အေၾကာင္းကိုေလ.....
Friday, November 14, 2008
မေပးျဖစ္တဲ့စာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
You are very nice at poems.
Really good to read them.
အိတာေရ..
အသဲေတြပဲကြဲေနတာပဲ :P
ႏိုင္ငံေရးကဗ်ာေလးေရးပါဦး.. ၾကိဳက္လို႕..
တီး
i have never been အံု ့ပုန္း before ...ဟီဟီ
(ေၾကာ္ျငာ)...တီးတို ့ကမတယ္ေနာ္...အေနာ္ကို :(..
နုိင္ငံေရးကဗ်ာက မေရးတတ္ဘူး.....:D
အိတာရဲ႕ကဗ်ာေလးေတြဖတ္ျပီးရင္အျမဲေဆြးရတယ္
မေဆြးရေအာင္ အင္အားေလးေတြေပးတဲ့ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ေလာက္ေရးပါလား
အၾကံေပးတာပါေနာ္
ေနာက္ျပီး ဘယ္လိုမွ မထင္ပါနဲ႕လို႕ ေျပာတာပါ
“တစ္ဖတ္တည္းခတ္တဲ့ လက္ခတ္သံ
ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ေပမယ့္
ေလညွင္းေလးေတြ ရိပ္မိပါစေလ...”
ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္ဗ်။
သုခမိန္(E-journal)
Fbမွာ ျပန္ျပီး မွ်ေဝလိုက္မယ္ေနာ္
Post a Comment