Photobucket

Sunday, February 22, 2009

A Ray of Hope and A Love Reborn


အခ်ိန္က မနက္ ငါးနာရီ ေလးမိနစ္။ ဒီရင္ထဲမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစ္ခုနဲ႕ ဟိုး မဆံုးႏိုင္တဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီးကို ငါ ေငးၾကည့္ ေနမိတယ္။ ငါ့ အေတြးပင္လယ္ထဲ မွာ ငါ့ကိုယ္ငါ စီးေမ်ာရင္း ဒီ အခ်စ္တစ္ခုကို ငါ ရဲရဲၾကီး ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ ငါ ေပ်ာ္ေနတယ္။ ငါ ၀မ္းသာတယ္။ ငါေတြးျပီး ၾကည္ႏူး ေနမိတယ္။ ဒါဟာ အခ်စ္အသစ္ တဲ့လား?

အခ်စ္ ... အခ်စ္ ... ငါအခ်စ္နဲ႕ ေ၀းေနခဲ့တာ ၾကာခဲ့ျပီလား .. ဒါမွမဟုတ္၊ ဒီအခ်စ္ဆိုတဲ့ အရာက ငါ့နားမွာ အျမဲတမ္း ရွိေနခဲ့တာလား .. ဒါေတြကို ငါမသိ။ ဒါေတြကို သိဖို႕ ေလာေလာဆယ္ ငါ စိတ္မ၀င္စား။ ငါသိတာ တစ္ခုက ငါ့ရင္ထဲမွာ အခ်စ္သစ္တစ္ခု ေပါက္ဖြား လာခဲ့တယ္။ ငါသိတာ တစ္ခုက ငါ့ရင္ထဲမွာ ဒီအခ်စ္သစ္ နဲ႕ အတူ ေပါက္ဖြားလာတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္စဥ္ေတြက နံနက္ခင္း ေရာင္စဥ္နဲ႕ အတူ ငါ့ဘ၀ကို အေရာင္ေတြ ျခယ္ေနျပီ။ ဟိုး အေရွ႕က ၀ိုးတ၀ါး၀ါး ျမင္ေနရတာ "အနာဂတ္" တဲ့လား။ ဒါမွမဟုတ္ "ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခု" လား?

အခ်စ္ ဆိုတာ ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုလို႕ ငါ အတိတ္မွာ သင္ယူခဲ့တယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ ရွိလည္းေကာင္း မရွိလည္းေကာင္း ဆိုတာ ငါနားလည္ထားတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ ေပ်ာ္တဲ့ အခါလည္း အရမ္း ေပ်ာ္ရတတ္သလို၊ စိတ္ဆင္းရဲတဲ့ အခါ ဘာနဲ႕မွ လဲလို႕ မရေအာင္ စိတ္ဆင္းရဲ ရတယ္ ဆိုတာ ငါ ေကာင္းေကာင္းၾကီး သိေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါ အခု ခံစားရေနတာက နံနက္ခင္းရဲ႕ လန္းသစ္မႈ ေတြနဲ႕ အတူ၊ အနာဂတ္ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေတြနဲ႕ အတူ ပ်ံသန္းေနတဲ့ ေလေျပ ေလညင္း ေလး ... ငါ့ရဲ႕ ဒီ ဆက္မရေအာင္ ေၾကကြဲေနတဲ့ အသဲႏွလံုးကို ေျပေျပေလး တိုးေ၀ွ႕ေနတဲ့ ေလေျပေလညင္းေလး .. ငါ့ရဲ႕ ဒီ အဓိပၸာယ္ ကင္းမဲ့ေနတယ့္ ဘ၀ထဲကို အင္အား အျပည့္နဲ႕ တိုး၀င္ေနတဲ့ အခ်စ္ေလေျပေအး ..

ဒီ ခ်မ္းေအးတဲ့ ေလေျပေလး က ျပင္းထန္ ဆိုးရြားတဲ့ ေလဆင္ႏွာေမာင္းၾကီး ျဖစ္ေနေစဦး .. ငါ့မွာ ပူပင္ ေၾကာက္ရြံ႕ဖို႕ စိတ္ကူးမရွိေန။ ဒီအရာေတြ ငါ့ဒီရင္ထဲက ခံစားမိေနတာေတြ အားလံုး ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆံုးေသာ "အခ်စ္ေထာင္ေခ်ာက္ၾကီး" ျဖစ္ေနပါေစဦး .. ငါရဲရဲၾကီး တိုး၀င္ရဲတယ္။ ငါရဲရဲၾကီး ရင္ဆိုင္ရဲတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ လို႕ေတာ့ ငါ့ကို လာမေမးနဲ႕။ ဒါဟာ အခ်စ္သစ္ တစ္ခု ေမြးဖြားျခင္းရဲ႕ ခြန္အား ... ဒါေတြဟာ အခ်စ္ရဲ႕ အင္အား ..

အနာဂတ္ ဆိုတဲ့ အရာကို ငါေသခ်ာ မသိထားခဲ့ေပမယ့္ အခု ငါ ဒီရင္ထဲမွာ ခံစားေနတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ငါေသခ်ာ သိေနတယ္။ ငါဘ၀မွာ အဓိပၸာယ္ေတြ ကင္းမဲ့ခဲ့တယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ ငါဟာ တစ္ကိုယ္တည္း တိတ္ဆိတ္တဲ့ ညေတြမွာ မဟူရာ ေကာင္းကင္ၾကီးနဲ႕ စကားေတြ ေျပာေနခဲ့မိတယ္။ ငါ့ဘ၀ရဲ႕ အိပ္မရတဲ့ ညေတြမွာ ငါဟာ နက္ေမွာင္ေနတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြနဲ႕ ငါ့ရဲ႕ ဘာမွန္းမသိတဲ့ အနာဂတ္ကို ေဆြးေႏြးေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခု ဒီအခ်ိန္ .. ဒီမိနစ္ .. ဒီစကၠန္႕မွာ ... ဒါေတြ အားလံုး မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါေတြ အားလံုး အတိတ္မွာ က်န္ခဲ့ျပီ။ ငါဟာ ဒီမေရရာမႈေတြ ၾကားထဲမွာ ဒီအရာတစ္ခုဟာ ငါ့ဘ၀ရဲ႕ အခ်စ္တစ္ခုပါလို႕ ပေဟဌိေတြ ၾကားက အေျဖညွိျပီး ခ်ိန္မွာေတာ့ ငါ့မွာ ရွိေနတာက ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု နဲ႕ ခံယူခ်က္တစ္ခု။ အနာဂတ္အတြက္ ငါ အားသြန္ခြန္စိုက္ ေလွ်ာက္လွမ္းမယ္ ဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုနဲ႕ ဒီလို ေလွ်ာက္လွမ္းမွသာ ငါ့အိမ္မက္ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏုိင္မယ္ ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္ တစ္ခု။ သူတို႕ ႏွစ္ခုက လြဲလို႕ တစ္ျခား အရာေတြကို ငါ မသိေတာ့ျပီ။

မိုးစင္စင္လင္းသြားခဲ့ျပီ။ မဟူရာညရဲ႕ ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီးကေန ေရႊ၀ါေရာင္ နံနက္ခင္း အျဖစ္ ေနမင္းၾကီးက ေျပာင္းလဲပစ္ လိုက္တာကို ငါ ထင္းထင္းၾကီး ျမင္ခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ ရင္ထဲက ေရခဲတုံးလို ေအးခဲေနတဲ့ "အနာဂတ္" က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႕ အတူ ထပ္မံ အရည္ေပ်ာ္သြားခဲ့ျပီ။ ငါဟာ အခ်စ္အသစ္နဲ႕လူသား ...

The same old heart with a ray of hope and a love reborn,
December 2nd, 2007

Tea

7 comments:

ထာ၀ရ said...

အားတင္းထားပါ တီးရယ္... ေလာကဆုိတာနာက်င္မႈေတြနဲ့အၿမဲၿပည့္၀ေနတာ
ဘ၀ရ့ဲ သင္ခန္းစာေတြကုိ...အနိိင္မခံအရုွံးမေပးပဲ..
အတူတူတုိက္ၾကရေအာင္... =]

Anonymous said...

အင္အားေတြဖတ္လိုက္ရတယ္ အားရစရာပါလား
အခ်စ္ရဲ႕စြမ္းအားေပါ့ေလ

စုစုေအာင္ said...

ဆရာတီးက အခ်စ္အားေတြ ျပင္းျပေနလိုက္တာ ေကာင္းပါတယ္ ခ်စ္တတ္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ေနာ္ :)

စုစုေအာင္ said...

အခ်စ္ ဆိုတာ ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုလို႕ ငါ အတိတ္မွာ သင္ယူခဲ့တယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ ရွိလည္းေကာင္း မရွိလည္းေကာင္း ဆိုတာ ငါနားလည္ထားတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ ေပ်ာ္တဲ့ အခါလည္း အရမ္း ေပ်ာ္ရတတ္သလို၊ စိတ္ဆင္းရဲတဲ့ အခါ ဘာနဲ႕မွ လဲလို႕ မရေအာင္ စိတ္ဆင္းရဲ ရတယ္ ဆိုတာ ငါ ေကာင္းေကာင္းၾကီး သိေနတယ္။

ဒါကိုသိထားလို႕ သတိေတာ့ ေလ်ာ့မေနပါနဲ႕ဦး။

အာကာဦး said...

The power of Love :]

ညီမေလး said...

ဒီပိုစ့္နဲ႕အေပၚကလြမ္းတာနဲ႕
ဒီပိုစ့္က ၂၀၀၇ကဆိုေတာ့ အေပၚကဟာက အခုတေလာမွျဖစ္တာလား စိတ္မေကာင္းပါဘူးရွင္

Tea said...

ညီမေလးေရ
ဒီပိုစ့္ေလးတင္ျပီး ၂နာရီအၾကာမွာ တစ္ေလာကလံုး ေျဗာင္းဆန္သြားတာ..
တိုက္ဆုိင္မႈတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ရင္နာစရာတစ္ခုဆိုလဲ မမွားပါဘူး။