သို ့ ...ေမေမ....

အရွိက အရွိအတိုင္း
သဘာ၀က သဘာ၀အတိုင္း
လူေတြက လူလိုက်င့္
ေတာေတြက ေတာလိုက်င့္
လူ ့ဘ၀ရဲ ့ ရယ္သံေမာသံ ငိုသံရွိဳက္သံၾကားမွာ
အနွစ္နွစ္ဆယ္ရဲ႕
အေတာက္ပဆံုးရယ္သံအသစ္ကို
နွစ္လိုျပီ...ေမေမ....

ထိပ္ဆံုးအထိ
ေအာင္ပြဲမခံနိုင္ခဲ့ေပမယ့္
ေနာက္လူျမည္းရင္ ခ်ိိဳျမိန္နွစ္သက္ဖြယ္
ေနာက္လူစားရင္ အာဟာရျပီးေျမာက္ဖြယ္
ခ်န္ထားခြင့္ ၊ စိုက္ပ်ိဴးခြင့္ ၊ ခြဲေ၀မွ်နိုင္ခြင့္ေတြ
ရင္နင့္အမွ်
ရွိခ်င္ျပီ ...ေမေမ...

ျပယ္ရယ္ျပဳတဲ့ ရယ္သံေတြၾကား..
ေလွာင္ေထ့တဲ့ အျပံဳးေတြၾကား
တရားမဲ့တဲ့ နာရီေတြထဲမွာ
မိုက္ရူုးရဲ ေပ်ာ္၀င္သူေတြၾကား
အခန္းေထာင့္ထဲ သိမ္ကာၾကံဳ ့၀င္
ေၾကာက္စိတ္၀င္
ထိရွိခဲ့ျပီ...ေမေမ...

အျမင့္ပ်ံေတာ့ အေ၀းျမင္
မာယာေရာင္စံုျခယ္ ၀ါဂြမ္းစိုင္ နုနုေတြအလယ္
အေပၚယံ ပကာသနေတြ
ရစ္ပတ္ခံခဲ့ရျခင္းက
အစားမထိုးနိုင္တဲ့ အရိပ္ကို ခို၀င္ခ်ိန္
အခိုက္အတန္ ့ ေနာက္က်ရျခင္းရဲ႕
အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခု
ျဖစ္ခဲ့ျပီ...ေမေမ...

မွတ္ခ်က္.. လူငယ္တစ္ေယာက္၏အညတရဆန္ဆန္အေတြးသက္သက္သာ....